خداي من!خواندمت پاسخم گفتي از تو خواستم عطايم كردي به سوي تو آمدم آغوش رحمت گشودي به تو تكيه كردم نجاتم دادي، به تو پناه آوردم حمايتم كردي خدايا! از خيمه‌گاه رحمتت بيرونمان مكن از آستان مهرت نوميدان مساز آرزوها و انتظارهايمان را به حرمان مكشان از درگاه خويشت ما را مران اي خدا مهربان! بر من روزي حلالت را وسعت بخش و جسم و دينم را سلامت بدار و خوف و وحشتم را به آرامش و انست مبدل كن و از آتش جهنم رهايم ساز. خداي من! تو چقدر به من نزديكي با اين همه فاصله‌اي كه من از تو گرفته‌ام. تو اين قدر دلسوز مني! خدايا! تو كي نبودي كه بودنت دليل بخواهد؟ تو كي غايت بودي كه حضورت نشانه بخواهد؟ تو كي پنهان بوده‌اي كه ظهورت محتاج آيه باشد؟ كور باد آن چشمي كه تو را ناظر خويش نبيند كور باد نگاهي كه ديده‌باني نگاه تو را درنيابد بسته باد پنجره‌اي كه رو به آفتاب ظهور تو گشوده نشود و زيان كار باد سوداي بنده‌‌اي كه عشق تو نصيب ندارد.


تاریخ ارسال پست: پنج شنبه 3 مرداد 1392 ساعت: 18:48