باران گرفت

زنده شدی از میان هزار سال خاطره

خیس شدم از عطر بودنت

.

.

.

همه در باران تند تند راه می روند!

این منم که می ایستم و با چشم هایم به تو فکر میکنم....

.

.

.

زندگی شبیه شعریست ؛ قافیه هایش با من ،

” تو ” فقط همیشه ردیف باش !

.

.

.

بوسه ابتکاریست از طبیعت،

برای زمانیکه احساس در کلام نمی گنجد …

.

.

.

حوّایت می‌شدم

اگر سیبِ سرخی داشتی

حیف «آدم» نیستی...

.

.

.

چای هایت را تلخ نخور

یکبار نگاهم کن ...

تمام قند های دلم را برایت آب میکنم ...
 

.

.

.

من اونقدر شکستم، حس می کنم

که هیچ ارتفاعی، خطرناک نیست ...